Θάλασσα … τους Θαλασσινούς!

Νησιού γέννα και με τα κύματα
έπαιζα από μικρή.
Θεόρατα, κάτασπρα κι αγριεμένα

με τον αέρα να φυσομανάει και να τα θεριεύει.
Φουρτουνιασμένη θάλασσα
και δεν τολμάς να αντισταθείς.

Μια πάχνη από αλμύρα με σκέπαζε
και ένιωθα στα χείλη τη γεύση.
Ο αέρας σφύριζε στα αυτιά μου
και το ξέσπασμα των κυμάτων,
έφερνε στεναγμούς ,
απόηχοι από ναυάγια παρελθόντος
αλλά και του σήμερα.

Τα βράχια δέχονται της Θάλασσας το ξέσπασμα
και λαξεύονται με την αλμύρα πιότερο.

Τι άραγε να κρύβει αυτή η μανία
αυτό το φουρτούνιασμα.
Η σκέψη μου τρέχει σε αυτούς που ταξιδεύουν,
σε Ωκεανούς και θάλασσες απέραντες,
που για μέρες έχουν μόνη συντροφιά τον ουρανό.
Ο νους τους είναι στην πατρίδα,
εκεί που άφησαν πριν μήνες τους αγαπημένους.

Πρέπει να τη σέβεσαι τη Θάλασσα
να της γλυκομιλάς και να την κανακεύεις.
Μην τα βάλεις ποτέ μαζί της
και να πηγαίνεις πάντα με τα νερά της.
Αγάπα την για να σε αγαπήσει.
Παίξε με τα κύματα και αφήσου.

Όμως πρόσεξε, ποτέ μην την υποτιμήσεις,
γιατί τότε το παιχνίδι το παίρνει εκείνη.

photo by zafora

Περί ονομαστικής εορτής ο λόγος.

Γιορτάζω σήμερα και να με …!

Και επειδή χαμογελάω όμορφα
είπα να σας χαρίσω το χαμόγελό μου,
και να δεχτώ τις ευχές σας.

Με τη σμίλη του χρόνου.

Γιατί πάντα μου αρέσει
να κοιτώ τα πανύψηλα δέντρα;
Άραγε θα ήθελα να τα φτάσω ;
Κορμιά γιγάντων με τα μύρια χέρια
σε αγκάλιασμα γης και ουρανού.

… κι εκεί κοντά στα ριζά τους

ο κορμός σφυρηλατείται στον χρόνο
σε σχήματα κύλα,
γλυπτά ενός αόρατου καλλιτέχνη.

Σαν θα βρεθείς εκεί

ανάσανε βαθιά στον καθάριο αέρα
και άσε τη φαντασία σου λεύτερη,

Αγκάλιασε με τη ματιά
την κάθε πτυχή, το κάθε σχήμα.

Γέμισε χρώματα γήινα, ζεστά,
σε γκάμες του καφέ, του πράσινου και κίτρινου
Εκεί που σε αυλακιά κορμού κούφιου
βλασταίνει το τριφύλλι.

Καθηλώνεσαι στη θέα τούτου κι αναρωτιέσαι,
πως είναι να αντέχει ακόμα
και να βλασταίνει.
Πόσα τα χρόνια και πόσοι οι Χειμώνες.

Πάντα μου άρεσε να πλανιέμαι στα δάση
και να χάνομαι … για όλα τούτα
και για πιότερα !

photo by zafora

.