Να και το χιονάκι παιδιά ….!

Στων Χριστουγέννων τη γιορτή
να και το χιόνι που τόσο περιμέναμε
και πράγματι πόσο μας έλειπε.

Οι βρύσες στο χωριό γιόμισαν νερό
και η γη ποτίστηκε για τα καλά.
Το δεχτήκαμε σαν θείο
Χριστουγεννιάτικο δώρο
και ιδιαίτερα μετά από τόση ξηρασία.

Η πλατεία του χωριού στα λευκά.
Η περιπτερού δεν άντεξε το τσουχτερό κρύο
κι εμείς γλυτώσαμε για άλλη μια φορά,
το κάπνισμα.

Κανένας στο διάβα μας.
Απόλυτη ησυχία.
Μόνο ο θόρυβος του χιονιού ακούγεται,
και κάπου-κάπου και κανένα σκυλί.
Εμείς παιδιά της μεγαλούπολης,
απολαμβάνουμε με όλες τις αισθήσεις μας,
τη μαγεία και τη φυσική ομορφιά του τόπου

Τα τζάκια στο φουλ και η μυρουδιά
από καμένο ξύλο έφτανε στη μύτη μας.
Πράγματι, πόσο μοναδικά, ήρεμα, ανθρώπινα
και ίσως και παραμυθένια, είναι όλα εδώ….!

Ανάγκη στο να ξεχάσουμε και να ξεχαστούμε,
μακριά από το άγχος και την τρέλα
της εποχής.
Ακόμα και η γατούλα που συναντάμε,
μας κοιτάζει νωχελικά δίχως φόβο.

Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε…
σκέφτηκα να παντρέψω το παραδοσιακό,
με το σύγχρονο, με την ιδέα να σας μεταφέρω,
με την τεχνολογία που διαθέτω,
έστω και νοερά σε αυτή την παραδεισένια γωνιά
της πατρίδας μας.

Όταν το ρολόι του χωριού,
θα μετράει τα τελευταία λεπτά
από τον χρόνο που φεύγει, εγώ θα σας λέω
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΕΥΧΗ … ! Να σταματήσουμε
να καταστρέφομαι τον όμορφο πλανήτη μας,
για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε

κι εμείς καλά και να απολαμβάνουμε
τις μύριες φυσικές ομορφιές του.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

photo by zafora

Γιατί καρδιά μου όλα τούτα …!

Στου Γκίγκιλου
τα απόκρημνα τα βράχια θα ανέβω,
εκεί στις κορυφές της Κρήτης.
Ίσως και δω από εκεί πάνω
την αδικία του κόσμου πιο ξεκάθαρα
και το μυαλό να αδειάσει
από όλα τούτα τα σημερινά
και τα τόσα άλλα τα πριν
και ίσως πάρει δύναμη
για να σκεφτεί για τα μελλούμενα.

Γιατί άραγε τόση αδικία
τόση αδιαφορία
με την τόση εκμετάλλευσητης νέας γενιάς ;

Άραγε είναι άνθρωποι τούτοι
ή άψυχα στεγνά ομοιώματα ανθρώπων
που αποφασίζουν για ΕΜΑΣ
και τα ΠΑΙΔΙΑ μας ...!

foto by zafora

Θάλασσα … τους Θαλασσινούς!

Νησιού γέννα και με τα κύματα
έπαιζα από μικρή.
Θεόρατα, κάτασπρα κι αγριεμένα

με τον αέρα να φυσομανάει και να τα θεριεύει.
Φουρτουνιασμένη θάλασσα
και δεν τολμάς να αντισταθείς.

Μια πάχνη από αλμύρα με σκέπαζε
και ένιωθα στα χείλη τη γεύση.
Ο αέρας σφύριζε στα αυτιά μου
και το ξέσπασμα των κυμάτων,
έφερνε στεναγμούς ,
απόηχοι από ναυάγια παρελθόντος
αλλά και του σήμερα.

Τα βράχια δέχονται της Θάλασσας το ξέσπασμα
και λαξεύονται με την αλμύρα πιότερο.

Τι άραγε να κρύβει αυτή η μανία
αυτό το φουρτούνιασμα.
Η σκέψη μου τρέχει σε αυτούς που ταξιδεύουν,
σε Ωκεανούς και θάλασσες απέραντες,
που για μέρες έχουν μόνη συντροφιά τον ουρανό.
Ο νους τους είναι στην πατρίδα,
εκεί που άφησαν πριν μήνες τους αγαπημένους.

Πρέπει να τη σέβεσαι τη Θάλασσα
να της γλυκομιλάς και να την κανακεύεις.
Μην τα βάλεις ποτέ μαζί της
και να πηγαίνεις πάντα με τα νερά της.
Αγάπα την για να σε αγαπήσει.
Παίξε με τα κύματα και αφήσου.

Όμως πρόσεξε, ποτέ μην την υποτιμήσεις,
γιατί τότε το παιχνίδι το παίρνει εκείνη.

photo by zafora

Περί ονομαστικής εορτής ο λόγος.

Γιορτάζω σήμερα και να με …!

Και επειδή χαμογελάω όμορφα
είπα να σας χαρίσω το χαμόγελό μου,
και να δεχτώ τις ευχές σας.

Με τη σμίλη του χρόνου.

Γιατί πάντα μου αρέσει
να κοιτώ τα πανύψηλα δέντρα;
Άραγε θα ήθελα να τα φτάσω ;
Κορμιά γιγάντων με τα μύρια χέρια
σε αγκάλιασμα γης και ουρανού.

… κι εκεί κοντά στα ριζά τους

ο κορμός σφυρηλατείται στον χρόνο
σε σχήματα κύλα,
γλυπτά ενός αόρατου καλλιτέχνη.

Σαν θα βρεθείς εκεί

ανάσανε βαθιά στον καθάριο αέρα
και άσε τη φαντασία σου λεύτερη,

Αγκάλιασε με τη ματιά
την κάθε πτυχή, το κάθε σχήμα.

Γέμισε χρώματα γήινα, ζεστά,
σε γκάμες του καφέ, του πράσινου και κίτρινου
Εκεί που σε αυλακιά κορμού κούφιου
βλασταίνει το τριφύλλι.

Καθηλώνεσαι στη θέα τούτου κι αναρωτιέσαι,
πως είναι να αντέχει ακόμα
και να βλασταίνει.
Πόσα τα χρόνια και πόσοι οι Χειμώνες.

Πάντα μου άρεσε να πλανιέμαι στα δάση
και να χάνομαι … για όλα τούτα
και για πιότερα !

photo by zafora

.

… γιατί είναι ο τόπος μου!

Ταξίδι να σας πάω είπα,

σε χρώματα πατρίδας αγαπημένης,

της γέννας μου τόπος.

Εκεί που το μυαλό μου πάντα μένει
και πλανάτε σε όλα τούτα.


Νιότης απόηχοι
και καρδιάς χτυπήματα πρώτα,
στα ηλιοβασιλέματα, πλάι στο κύμα .



Πάντα ξανάρχομαι
και πάντα θα βρίσκομαι κάπου εκεί,
γιατί είναι ο τόπους μου
κι η αγκαλιά μιας μάνας, της μάνας μου
που πάντα με περιμένει.


photo by zafora

Άγιο μου τσιπουράκι μου …!

Να και τα καζάνια, στήθηκαν και πάλι
το τσιπουράκι για να βγάλουν.

Πάντα μου άρεσε αυτή η διαδικασία.
Δύσκολη ναι μεν, όμως απολαυστική,
με τους μεζέδες και τα καλαμπούρια
της κάθε παρέας γύρω από το καζάνι.

Πρώτα το πρωτόβρασμα
και μετά ο γλυκάνισος
με τα διάφορα μυρωδικά
για τη δεύτερη βράση.

Μερόνυχτα ακατάπαυστα βράζει,
μερόνυχτα αγρύπνιας και δουλειάς.

Έτσι σιγά σιγά γεμίζει το βαρέλι
για να έρθει στο ποτήρι της παρέας
και της μερακλίδικης καλή συντροφιάς
με τους λαχταριστούς μεζέδες.

Άντε και στην υγειά σας….!

Όταν κοιτάς από ψηλά

Πολύ με μπέρδεψες ζωή
και θα σκεφτώ ένα πρωί να πάρω ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από εκεί πάνω.

Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και εσύ τον πήρες σοβαρά.

Μοιάζουν τα σπίτια με κουκλόσπιτα
μοιάζουν παιχνίδια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει με ένα μικρούλι τόπι.


Κι όλοι αυτοί πού σε πικραίνουνε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στην στιγμή θα τους ξεχάσεις.

Αγαπημένε μου τι λες
πάμε εκεί ψηλά αν θες
να δεις τη γη απ΄ τη Σελήνη
ένα παιχνίδι είναι κι εκείνη!

… στους ανθρώπους μας της Ολυμπιακής.


foto by zafora

… σαν ρόδο

Έτσι σαν ρόδο
που πέταλα δεν πρόλαβε να ανοίξει,
σάρωσε ο βοριάς σκληρά.
Άσπλαχνη μοίρα, ανέμου προσταγή,
τον μίσχο έκοψε
και το ρόδο πέταξε
σε χώμα βρεγμένο γεμάτο γιατί !

Περιστέρι λευκό
που στα φτερά του φέρνει
της αλήθειας το τέλος,
χαμήλωσε και το παίρνει…
… κι ύστερα πετά μακριά,
σε κόσμους αλλοτινούς, άγνωστους,
γεμάτους γαλήνη …!

… στην Ειρήνη που μας έφυγε
τόσο νωρίς …. μόλις 24

Καβοκολώνες … οι φρουροί του Αιγαίου !

Σούνιον ιερόν …
Ακρωτήρι στην εσχατιά της Αττικής.
Απέραντη η θάλασσα του Αιγαίου.
Τόπος λατρείας για τους προγόνους,
μέρος ταξιδιού και ονείρου για τους τωρινούς.

Στέμμα στα ακρόβραχα
ο ναός του Ποσειδώνα.
Αρχαίων χρόνων απομεινάρι,
νέων χρόνων καμάρι.

Αφιέρωμα στον πανίσχυρο Θεό,
κυρίαρχο της θάλασσας …!
444 π.χ. Αρχές του 5ου αιώνα.
Αθηναίων δημιούργημα.

Λευκές μαρμάρινες κολώνες ,
φρουροί του Αιγαίου,
για δυόμισι χιλιάδες χρόνια …!
Κάπου κοντά, ίχνη του ναού της Αθηνάς,
Προστάτιδας της Αττικής.
Στον ίδιο βράχο, στέκονταν ο Αιγαίας,
περιμένοντας το γιο του Θησέα.

Σούνιοι ναοί
στο ηλιοβασίλεμα του Αιγαίου.

Απόηχοι μιας κάποιας εποχής,
δεμένης με τη δύναμη της λατρείας.

Το νερό …. νεράκι !

Εκεί στη βρύση τη βουνίσια
κοντά στη φλαμουριά …

Κάπως έτσι λεει το τραγούδι
και σε ταξιδεύει σε τόπο μαγευτικό, δροσερό,
με γάργαρο κρουσταλλένιο νεράκι.

Πάνε έξι εβδομάδες
όταν βρέθηκα στη βρύση που βλέπετε,
κοντά στους πρόποδες του Ολύμπου.
Το νερό λιγοστό.
Βρέθηκα αντιμέτωπη με το πρόβλημα
της λειψυδρίας .
Θυμάμαι, πριν δύο χρόνία, έτρεχε άφθονο.

Λίγο ποιο κάτω μια δεύτερη …
Παλιά σημάδια από τα νερά που έτρεχαν.
Όμως τώρα σχεδόν καθόλου.


Με αγωνία έτρεξα στο έμπα του χωριού
εκεί που υπάρχουν οι δυο βρύσες.
Η ίδια εικόνα., η ίδια απογοήτευση,
… ένας φόβος !


Είναι γεγονός πια και ας μη γελιόμαστε.

Κάποιος βοσκός της περιοχής που συνάντησα
μου είπε ότι η πηγή στο βουνό
που πότιζε τα πρόβατά του σχεδόν στέρεψε.

Διακοπές νερού συχνές στο χωριό,
το καλοκαίρι που πέρασε .


Αναλογίζομαι τι έπεται
και μάλιστα αρκετά σύντομα


Η φύση σιγά αλλά σταθερά,
χάνει τις άμυνες της και αλoίμονο …!



foto by zafora

Τρύγος εν όψην … !

Μέσα στου φθινοπώρου τον παλμό
να και ο τρύγος συνάμα .

Μυρωδάτα ζουμερά σταφύλια περιμένουν τον τρυγητή
για να του δώσουν το νέκταρ.

Οι αμπελώνες γεμίζουν ζωή και τραγούδια
…και η δουλειά αρχίζει.

Εικόνες από το παρελθόν σαν κι αυτή,
μαρτυρούν τις δυσκολίες της εποχής,
με μοναδικό μέσον, τα γαϊδουράκια.

Εικόνα εικαστική Φυσικής ομορφιάς και παράδοσης.
Έλα νοικοκύρη να τρυγήσουμε
σαράντα δυο βαρέλια να γιομίσουμε… ! Κοπος μα και ικανοποίηση για την καλή σοδιά.

Θα γιομίσουν τα βαρέλια,
για να βγει το γιοματάρι.
Κόκκινο, ξανθό ή ρετσινάτο.
Νέκταρ στα χείλη του μερακλή.
Χαρά απόλαυσης στις παρέες των φίλων.

… κι εγώ συμμετέχοντας εικαστικά
στη γιορτή αυτού του τρύγου,
που γίνεται κάθε χρόνο στη Ραψάνη Θεσσαλίας,
φιλοτέχνησα αυτά τα πανό που βλέπετε .